พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [2. สังฆาทิเสสกัณฑ์] 2. กายสังสัคคสิกขาบท บทภาชนีย์
หญิงใช้ของที่โยนถูกต้องกายของภิกษุ
(1) เป็นหญิง (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงและมีความกำหนัด (3) หญิงใช้
ของโยนมาถูกต้องกายของภิกษุ ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ พยายามด้วยกาย รับ
รู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ ฯลฯ
(1) เป็นหญิง 2 คน (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คนและมีความกำหนัด
(3) หญิงทั้ง 2 ใช้ของโยนมาถูกต้องกายของภิกษุ ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ
พยายามด้วยกาย รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ 2 ตัว ฯลฯ
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คนและมี
ความกำหนัด (3) ทั้ง 2 ใช้ของโยนมาถูกต้องกายของภิกษุ ภิกษุมีความประสงค์
จะเสพ พยายามด้วยกาย รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ 2 ตัว ฯลฯ
หญิงใช้ของที่โยนถูกต้องของที่เนื่องด้วยกายของภิกษุ
(1) เป็นหญิง (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงและมีความกำหนัด (3) หญิงใช้
ของโยนมาถูกต้องของที่เนื่องด้วยกายของภิกษุ ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ
พยายามด้วยกาย รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ ฯลฯ
(1) เป็นหญิง 2 คน (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คนและมีความกำหนัด
(3) ทั้ง 2 เอาของโยนมาถูกต้องของที่เนื่องด้วยกายของภิกษุ ภิกษุมีความประสงค์
จะเสพ พยายามด้วยกาย รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ 2 ตัว ฯลฯ
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คนและมี
ความกำหนัด (3) ทั้ง 2 เอาของโยนมาถูกต้องของที่เนื่องด้วยกายของภิกษุ ภิกษุมี
ความประสงค์จะเสพ พยายามด้วยกาย รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ 2 ตัว ฯลฯ
หญิงใช้ของที่โยนถูกต้องของที่โยนของภิกษุ
(1) เป็นหญิง (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงและมีความกำหนัด (3) หญิงใช้
ของโยนมาถูกต้องของที่ภิกษุโยนไป ภิกษุมีความประสงค์จะเสพ พยายามด้วยกาย
แต่ไม่รับรู้สัมผัส ต้องอาบัติทุกกฏ ฯลฯ
